Wydanie tej gry na pierwszego Xboksa wymagało szeregu sztuczek. Konsolowa wersja Morrowinda do dzisiaj pozostaje imponującym osiągnięciem

The Elder Scrolls III: Morrowind był produkcją, która w momencie premiery zachwycała jakością oprawy graficznej (a zwłaszcza wody) i rozmiarami świata. Jak deweloperom z Bethesdy Game Studios udało się sprawić, że działała ona nie tylko na komputerach osobistych, lecz również na pierwszym Xboksie? Cóż, wymagało to od nich solidnej „ekwilibrystyki” i zastosowania niecodziennych rozwiązań. W tym artykule omówimy sobie najważniejsze zabiegi, na które musieli zdecydować się twórcy.

Powiązane:„Polscy twórcy dostarczają fantastyczne treści” - rozmawiamy z Guyem Richardsem z ID@Xbox

Nim jednak przejdziemy do głównego tematu, zachęcamy Was do zapoznania się z naszymi pozostałymi artykułami spod tego szyldu. Dowiecie się z nich między innymi, jakie sztuczki musieli zastosować twórcy pierwszego Crasha Bandicoota, czy też co potrafił Game Boy Player.

Wyłączanie Xboksa bez wiedzy użytkownika

Omówienie deweloperskich sztuczek, które pozwoliły Morrowindowi na działanie na konsoli Xbox, bez wątpienia należy rozpocząć od anegdoty po raz pierwszy opowiedzianej światu przez Todda Howarda w 2020 roku. Aby nadać nieco kontekstu jego wypowiedzi, trzeba wspomnieć, że pierwszy Xbox dysponował zaledwie 64 MB pamięci RAM, toteż o jej „zapchanie” bynajmniej nie było trudno. Twórcy znaleźli jednak nietuzinkowy sposób na jej wyczyszczenie. Jak wspominał Howard w jednym z oficjalnych podcastów Xboksa:

Jak jednak przyznał Howard, pierwsza konsola Microsoftu nauczyła jego zespół „wielu świetnych sztuczek”, a nie tylko tej jednej. A zatem co jeszcze zrobili autorzy, by zmusić Morrowinda do działania na oryginalnym Xboksie?

The Elder Scrolls III: Morrowind. Źródło: Bethesda / Steam.

Inne sztuczki Morrowinda na Xboksie

Pozostając jeszcze w temacie pamięci, należy wspomnieć, że chcąc skrócić czas przechowywania w niej danych, autorzy wymusili na grze częstsze doczytywanie obszarów z dysku. Efektem ubocznym tego rozwiązania było długie (znacznie dłuższe niż na PC) „loadingi”.

Inna sprawa, że podobnie jak późniejsze dzieła Bethesdy na PlayStation 3, Morrowind i tak miał tendencję do „zatykania” RAM-u danymi, przez co z czasem zaczynał działać coraz gorzej. Sposobem na uporanie się z tym problemem było ręczne zrestartowanie Xboksa.

The Elder Scrolls III: Morrowind. Źródło: Bethesda / Steam.

Kompromisy

Na tym jednak nie kończą się ustępstwa, na które musieli iść twórcy Morrowinda, przygotowując jego Xboksową wersję. Bethesda zdecydowała się bowiem zmniejszyć jakość tekstur i ich rozdzielczość, by w ten sposób zaoszczędzić cenne bajty pamięci. Sprawiło to, że na konsoli Microsoftu omawiana gra prezentowała się nieco gorzej od swojej pecetowej wersji.

Ponadto twórcy zmniejszyli zasięg renderowania obiektów, co zamaskowano charakterystyczną mgłą. Jak widać, nawet w 2002 roku, kiedy to zadebiutował opisywany tytuł, rozwiązania rodem z pierwszego Silent Hilla wciąż znajdowały swoje zastosowanie. Co prawda Morrowindowi nie udało się osiągnąć podobnego efektu jak w Cichym Wzgórzu, a mgła pokrywająca wyspę Vvardenfell nie stała się tak kultowa, jak ta z japońskiej produkcji, jednak była ona jednym z wielu trybików umożliwiających Morrowindowi działanie na PC.

Ostatnim z kompromisów, na jakie musieli iść twórcy, było uproszczenie zachowań postaci niezależnych. Dzięki temu autorzy zdołali nieco „odciążyć” procesor. Dopełnieniem tego wszystkiego był brak obsługi modów, ale takowa nawet dzisiaj nie jest powszechna na konsolach, w związku z czym raczej nie powinno to nikogo dziwić.

The Elder Scrolls III: Morrowind. Źródło: Bethesda / Steam.

Operacja się powiodła, pacjent przeżył

The Elder Scrolls III: Morrowind ukazał się na Xboksie z nieco ponad miesięcznym opóźnieniem względem komputerowej wersji. Mimo wszystko wysiłek, jaki musieli włożyć twórcy w jego przygotowanie, ostatecznie się opłacił. Gra w wersji na konsolę Microsoftu doczekała się bowiem średniej ocen od branżowych mediów na poziomie 87/100 (według serwisu Metacritic) i trafiła do kanonu najcieplej wspominanych produkcji wśród użytkowników tej platformy.

Polecamy Twojej uwadze również następujące artykuły:

1. Ta gra straszyła wszystkim poza pomysłem na rozgrywkę. Batman & Robin na PS1 miał otwarty świat, zanim to było modne
2. PS3 „krztusiło się” tą grą. The Last Guardian zachwycało kierunkiem artystycznym i zachowaniem zwierzęcego towarzysza
3. Fałszywe trailery - te gry z PS3 nie miały szans wyglądać tak, jak na pierwszych reklamach

Czytaj więcej:Xbox pozwala na grę w chmurze w posiadane tytuły spoza Game Passa - ale jest jeden warunek

Krystian Pieniążek

Krystian Pieniążek

Współpracę z GRYOnline.pl rozpoczął w sierpniu 2016 roku. Pomimo że Encyklopedia Gier od początku jest jego oczkiem w głowie, pojawia się również w Newsroomie, a także w dziale Publicystyki. Doświadczenie zawodowe zdobywał na łamach nieistniejącego już serwisu, w którym przepracował niemal trzy lata. Ukończył Kulturoznawstwo na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Prowadzi własną firmę, biega, uprawia kolarstwo, kocha górskie wędrówki, jest fanem nu metalu, interesuje się kosmosem, a także oczywiście gra. Najlepiej czuje się w grach akcji z otwartym światem i RPG-ach, choć nie pogardzi dobrymi wyścigami czy strzelankami.