120 klatek i to w 4K bez użycia jakiegokolwiek upscalingu. Recenzja techniczna RoboCop: Rogue City - Unfinished Business

RoboCop: Rogue City – Unfinished Business to samodzielny dodatek do udanego przeniesienia świata RoboCopa na wirtualne ekrany w wykonaniu polskiego studia Teyon. Nie ma tu mowy o wielkiej rewolucji – tytuł nadal działa na silniku Unreal Engine, ma świetne cieniowanie oraz niezłe efekty odbicia światła. W dodatku przemierzamy wielką, zamkniętą wieżę, więc dominują w nim ciasne pomieszczenia, w przeciwieństwie do otwartych terenów Detroit z pierwowzoru.

Powiązane:Ładna gra, która pójdzie na każdym pececie. Recenzja techniczna Stellar Blade

Ogólnie jest całkiem nieźle, niestety deweloperzy nie ustrzegli się glitchy oraz problemów ze skryptami. Okazjonalnie nowe przygody robo-gliniarza potrafią zaskoczyć niedziałającym elementem rozgrywki, co powoduje, że trzeba wczytać ostatni punkt kontrolny. Z plusów na pewno należy zaliczyć świetną optymalizację, która nie potrzebuje upscalingu do płynnego działania.

Wymagania sprzętowe

RoboCop: Rogue City - Unfinished Business ma podobne wymagania jak oryginał z 2023 roku i ponownie nie przeraża wymaganiami sprzętowymi. Rozstrzał jest duży, ale gra obsługuje technologię Lumen, co oznacza, że wymaga nowszej karty graficznej do jej wykorzystania.

	Konfiguracja minimalna	Konfiguracja zalecana
Procesor	Intel Core i3-12100F lub AMD Ryzen 5 1600	Intel Core i9-9900k lub AMD Ryzen 5 5600X
Karta graficzna	GeForce GTX 1060 6GB or Radeon RX Vega 56 8GB	GeForce RTX 3080 10GB or Radeon RX 6800 XT 16GB
Pamięć	16 GB RAM	16 GB RAM
Miejsce na dysku	40 GB dostępnej przestrzeni	50 GB dostępnej przestrzeni

Platforma testowa

Ogrywałem grę na zestawie komputerowym wyposażonym w: Intel Core i5-13600KF, 32 GB RAM Kingston Fury Beast DDR4 (3200 MT/s) oraz kartę graficzną NVIDIA GeForce RTX 4080 SUPER. Rozgrywałem grę na monitorze Philips PHL 34M2c8600 (PHILIPS Evnia OLED o rozdzielczości 3440 × 1440).

Jest paskudnie i obskurnie (ale to dobrze!)

Dystopijny charakter RoboCopa zawsze pasował do gier. W przeciwieństwie jednak do Cyberpunka 2077, w grze od Teyon dominuje szarość i brud. W samodzielnym dodatku wygląda to tak samo dobrze jak w podstawce – przemierzane przez nas pomieszczenia są pełne detali, takich jak porozrzucane śmieci, opakowania po jedzeniu czy szklane butelki. Część z nich można zniszczyć, co wygląda efektownie w trakcie wymiany ognia.

Do tego dochodzi niezłe cieniowanie, przyjemne refleksy świetlne oraz częściowe zniszczenie elementów otoczenia, które mogą potencjalnie posłużyć za osłonę. Nie możemy jednak mówić o rewolucji względem podstawowej wersji gry, ponieważ RoboCop: Rogue City – Unfinished Business to po prostu rozszerzenie.

Niestety, mimika twarzy wciąż nie uległa poprawie w porównaniu z poprzednią odsłoną. Ilość emocji na twarzach postacich jest minimalna, chociaż twórcy starali się zawrzeć w nich więcej ekspresji. O ile w przerywnikach filmowych animacje te prezentują się dobrze, to podczas rozmów w grze mamy przed sobą postacie o mało wyrazistych rysach twarzy.

Upscaling? A na co to komu?

Całą grę testowałem na ustawieniach „epickich” w rozdzielczości 4K. Średnio uzyskiwałem 131 kl./s, a okazjonalnie, przy dużej liczbie elementów na ekranie, wartość ta spadała do 112 kl./s. W żadnym wypadku nie miałem jednak problemów z wydajnością, a sama gra działała płynnie na moim zestawie. To bardzo solidny wynik i kolejna produkcja po The Alters, która radzi sobie znakomicie bez zastosowania upscalingu. W dniu premiery RoboCop: Rogue City – Unfinished Business nie został zweryfikowany pod kątem zgodności ze Steam Deckiem, chociaż jego pierwowzór oznaczono jako „grywalny”.

RoboCop ma pewne usterki – wymagana aktualizacja systemu

Zespół Teyon ma na swoim koncie udanego RoboCopa oraz Terminatora, ale wciąż boryka się z jednym problemem – niedoróbkami. Podobnie jak w przypadku podstawowej wersji gry, tak i w dodatku RoboCop: Rogue City – Unfinished Business występują problemy ze skryptami. Zabiłeś wszystkich przeciwników, a drzwi dalej są niedostępne? Najpewniej któryś z najemników wpadł pod tekstury lub gra nie zarejestrowała, że pokonałeś danego wroga. Takie sytuacje niestety się powtarzają, na szczęście punkty kontrolne są rozsiane dosyć gęsto. Mimo wszystko, na wczytywaniu tracimy cenny czas.

Do tego zauważyłem mikroprzycięcia przy przechodzeniu do nowych obszarów. Trwały one od 2 do 3 sekund i miały miejsce tylko przy wchodzeniu do kolejnych dużych pomieszczeń. Na szczęście nie występowały już na wczytanych fragmentach mapy czy w trakcie walki.

Fizyka także lubi płatać figle – raz przeciwnik postrzelony w głowę wystrzelił w niebo, z impetem uderzając w sufit. Było to całkiem zabawne, ale momentami wybijało mnie to z immersji, gdy jakieś zwłoki z nieznanych powodów przelatywały przez cały ekran, bo ewidentnie silnik fizyczny ragdoll zadziałał zbyt mocno. Jeśli miałbym to do czegoś porównać, to postacie z gry Oblivion reagowały w bardzo podobny sposób. Na szczęście protagonista unika takich problemów i nie zdarzyło mi się, aby tego typu błędy miały na niego wpływ.

A jak już jesteśmy przy temacie NPC, to muszę przyznać, że przeciwnicy… nie grzeszą inteligencją. To typowe podejście w strzelankach, gdzie oponenci mają za zadanie głównie strzelać i ze wszystkich sił dążyć do konfrontacji. Potrafią zawiesić się na jakimś obiekcie, szarżować bezmyślnie na RoboCopa bądź czekać w nieskończoność za osłoną. Jeśli liczycie na epickie starcia, w których trzeba manewrować i przechytrzyć wroga, to tutaj jakość ustępuje ilości. Na plus trzeba jednak zaliczyć bardziej wymagających przeciwników niż w podstawce, co sprawia, że w niektórych sekwencjach trzeba sprawnie likwidować cele i szukać osłon.

Ten gliniarz wygląda nieźle, ale wymaga drobnych poprawek

Szata graficzna RoboCop: Rogue City – Unfinished Business nie uległa radykalnym zmianom i względem pierwowzoru niewiele się różni. To, co było dobre w podstawce, sprawdza się i tutaj. Boli jednak, że powracają te same bolączki w postaci glitchy czy nie do końca sprawnej sztucznej inteligencji. Mimo wszystko dostajemy solidnego FPS-a, który dodatkowo świetnie radzi sobie na słabszych konfiguracjach sprzętowych.

Czytaj więcej:Stare mury, ale bije z nich nowy blask. Porównujemy Twierdza Krzyżowiec: Edycja Ostateczna z pierwowzorem