To miał być następca Colin McRae Rally, ale mocno mnie rozczarował. Przetestowałem Old School Rally

To będzie trudny tekst. Old School Rally ma ponad 90% pozytywnych recenzji na Steamie, a ja zamierzam zmieszać tę grę z błotem. Jak to, zapytacie? Dlaczego chcę krzywdzić dzieło samotnego (w dużej mierze) dewelopera w oprawie, z której tchnie taka miłość do złotej ery rajdów samochodowych i najbardziej kultowych gier o tej tematyce, z pierwszymi „Colinami” na czele? W dodatku wypuszczone w atrakcyjnej cenie ok. 40 zł? Poza tym to dopiero wczesny dostęp, nie bądźmy zbyt surowi…

Powiązane:Bez wspomagaczy może być ciężko uzyskać 60 klatek. Recenzja techniczna Black Myth: Wukong

No więc właśnie. W takich okolicznościach wcale się nie dziwię, że gracze, mając na Steamie do wyboru tylko oceny „tak” i „nie”, decydują się na tę pierwszą. Ba, ja sam pewnie bym ją wskazał, gdyby ktoś przystawił mi pistolet do skroni i kazał wybierać. Sprawa wyglądałaby jednak zupełnie inaczej, gdybyśmy mieli zrobić użytek z pełnej skali ocen…

Klapki nostalgii na oczach

Nostalgia to potężne narzędzie w dzisiejszej branży. Upodobnienie gry do wielbionej klasyki znakomicie spisuje się w przyciąganiu uwagi mediów i graczy, a przy tym pomaga tuszować wszelkie techniczne niedoskonałości. Im starsza klasyka, tym więcej potencjalnie wybaczymy, bo mniej pamiętamy z pierwowzoru – wszak w głowach większości z nas zostały tylko mgliste obrazki i wrażenia, z którymi wiążą się miłe wspomnienia.

Z pozoru Old School Rally wygląda i działa jak pierwsza odsłona Colin McRae Rally. Dlatego sam wciągnąłem tę pozycję na swoją listę życzeń, gdy tylko zobaczyłem ją na X-owym profilu dewelopera (wtedy jeszcze nie miała nawet tytułu), i, zaślepiony nostalgią, ignorowałem wszelkie ostrzegawcze sygnały… dopóki nie zagrałem w ten twór osobiście.

Fizyka nie z tego świata

Co jest najfajniejsze w rajdach? Dla każdego to może być coś innego, ale pewnie wiele osób zgodzi się ze mną, że samochody latające bokiem na sypkiej nawierzchni to ważny aspekt tej dyscypliny motorsportu. Na pewno z takiego założenia wyszli też twórcy Colin McRae Rally – kult pierwszych części tej serii wynika w dużej mierze ze znakomitego modelu jazdy. Choć jest mało realistyczny wedle bieżących standardów i dziś sklasyfikowalibyśmy owe gry jako „arcade” – przecież mówimy o produkcjach sprzed ćwierćwiecza! – uchwycił ową esencję rajdów lepiej niż chyba którykolwiek ówczesny konkurent i dlatego był tak „miodny”.

Old School Rally nie umywa się fizyką do swoich przodków. Grając w ten tytuł, możecie wyrzucić przez okno wszystko, co wiecie o prowadzeniu samochodu, bo jego twórca też najwyraźniej nie ma o tym zielonego pojęcia. Nawet „arkadówka” powinna odzwierciedlać przynajmniej podstawowe prawidła kierowania autem i mieć sterowanie zaprogramowane w spójny sposób, ale do OSR się to nie stosuje.

Wystarczy lekkie hamowanie, by rajdówki niemal natychmiast się zatrzymywały, taki sam efekt przynoszą próby wchodzenia w zakręty bokiem (na ręcznym lub nie) – na samochody nie działa inercja i od razu wytracają prędkość, a potem rozpędzają się na powrót z odczuwalnym ociąganiem (tak jakby hamulec się zapiekł). Do tego układ kierowniczy funkcjonuje na tyle nieliniowo, że prawie nie sposób wypracować jakąkolwiek racjonalną technikę jazdy.

O sprawach takich jak przeniesienie napędu, transfer środka ciężkości czy konfigurowanie zawieszenia i innych parametrów auta nawet nie ma co mówić, bo to zjawiska nieobecne we wszechświecie Old School Rally. Każdy samochód w tej grze prowadzi się bardzo podobnie – z napędem ni to na przód, ni na tył, ni na wszystkie koła. To jakaś kompletna abstrakcja, która zamiast dostarczać endorfin, wywołuje znużenie i senność.

Programowanie na kolanie

Co gorsza, również w innych aspektach omawiana gra bardzo nieudolnie naśladuje „Colina” i okazuje się mocno niedorobiona. Kolizje z otoczeniem działają koszmarnie; nie sposób przewidzieć, czy przy otarciu barierki nasz wóz stanie w miejscu, zaliczy obrót wokół własnej osi, czy może wdrapie się na przeszkodę i pofrunie w przepaść.

Wszystkie pojazdy brzmią prawie tak samo – to znaczy jednakowo okropnie. Koła mają niezmienną przyczepność na każdej nawierzchni – szutrze, trawie czy śniegu – i tylko na asfalcie zachowują się odrobinę inaczej, co sprawia, że różnice między rajdami w poszczególnych krajach są jedynie kosmetyczne. To samo można powiedzieć o samochodach, które odbiegają od siebie głównie wyglądem, a ogólne osiągi wypadają porównywalnie nawet, gdy zestawimy starego Mini Coopera z potworami Grupy B.

Zważywszy tę całą płytkość Old School Rally, zaczynam się zastanawiać, czy oldskulowa grafika naprawdę jest ukłonem w stronę klasyki… czy może twórca zdecydował się na nią, by oszczędzić sobie pracy? Nawet gdyby przez obranie takiego kierunku „artystycznego” nie był w stanie skorzystać z gotowych „assetów”, nie sądzę, by dużo trudu przysporzyło mu własnoręczne przygotowanie prostych geometrycznie modeli samochodów i elementów otoczenia tras oraz tekstur w bardzo niskiej rozdzielczości (rodem z pierwszego PlayStation). Nie bez powodu 20 lat temu gry powstawały o wiele szybciej i w o wiele mniejszych zespołach – czyt. o wiele taniej – niż dziś…

Nie wszystko stracone

Mógłbym wymienić jeszcze garść niedoskonałości Old School Rally, ale nie chcę się pastwić nad tą grą. Zresztą z „mapy drogowej” opublikowanej przez twórcę wynika, że w toku wczesnego dostępu uzupełni ubogi wybór tras i trybów rozgrywki, więc część wad potencjalnie zniknie z czasem. Kto wie, może do modelu jazdy i innych aspektów fizyki też się jeszcze przyłoży… chociaż czy ma ku temu powody, kiedy jego dzieło podoba się ponad 90% steamowych recenzentów?

Na szczęście w ostateczności mankamentami OSR mogliby zająć się moderzy – deweloper planuje wsparcie dla Warsztatu Steam. Przynajmniej nie będą musieli raczej wyręczać go w sprawach czysto technicznych, bo gra już na starcie wczesnego dostępu działa płynnie i stabilnie.

W parze z oldskulową grafiką idą bardzo niskie wymagania sprzętowe (np. w zalecanej specyfikacji wpisano Intel Core 2 Duo, 4 GB RAM i GeForce’a GTS 240 – na swoim RTX-ie 4080 nie uświadczyłem żadnych spadków płynności w 4K). Do tego program wspiera rozdzielczość ultrawide, zajmuje malutko miejsca na dysku (ok. 500 MB) i bardzo szybko wczytuje dane nawet z HDD.

W każdym razie mam nadzieję, że projekt jeszcze rozwinie skrzydła, bo nadal widzę w nim potencjał. Oferuje fajnie zaprojektowane trasy i kultowe modele samochodów, a oprawa w stylu retro, która dość wiernie imituje pierwszego „Colina” (symuluje nawet zasięg rysowania terenu na miarę możliwości PSX), bądź co bądź buduje szczególny klimat, od którego robi się ciepło na serduchu. Szkoda byłoby to zaprzepaścić.

Czytaj więcej:Jak zepsuć ładną grę? Recenzja techniczna Star Wars: Outlaws