Starship to niebywałe osiągnięcie inżynierów; Rosja w przeszłości miała podobną rakietę

Sobotni start rakiety Starship okazał się sporym sukcesem dla firmy SpaceX, gdyż jej konstrukcja oficjalnie zyskała tytuł najpotężniejszej rakiety w historii. Tym samym udało się jej pokonać swój rosyjski odpowiednik N1, którego istnienie Rosja utrzymywała w tajemnicy do końca lat 80-tych, a który swego czasu uznawany był za największy i najmocniejszy statek kosmiczny.

Rosyjska konstrukcja o imponujących osiągach

N1 to projekt, którego rozwój rozpoczął się jeszcze przed rakietą Saturn V, lecz w przeciwieństwie do amerykańskiego odpowiednika, nigdy nie odniósł sukcesu. Rakieta miała 105 m wysokości, jednak dysponowała znacznie mocniejszym napędem. Główny człon mierzył 17 m średnicy i zamontowano w nim 30 silników NK-15. Miała też pięciostopniową konstrukcję i w sumie dysponowała aż 44 silnikami.

Powiązane:Ile trwa podróż na Jowisza?

Rakietę zaprojektowano do misji załogowych na Księżyc, a jej ładowność wynosiła 95 ton. N1 łącznie odbył cztery loty testowe, które miały miejsce w latach 1969 - 1972, jednak wszystkie zakończyły się niepowodzeniem. Podczas pierwszego lotu, który odbył się 21 lutego 1969 roku, rakieta zawiodła krótko po starcie, rozbijając się w odległości 32 km od platformy startowej. Podczas kolejnej próby eksplodowała tuż po starcie, zaś w trzeciej próbie nie osiągnęła zaplanowanego pułapu. W czwartej próbie, zorganizowanej 23 listopada 1972 roku, pierwszy stopień rakiety działał wprawdzie tak, jak powinien, lecz nie uruchomiły się silniki drugiego stopnia i nie udało się osiągnąć zaplanowanej wysokości.

Starship najpotężniejszą rakietą w historii

Wprawdzie już w kwietniu bieżącego roku uznano, że Starship jest lepszy pod względem siły ciągu od N1, to jednak pierwszy lot nie przebiegł zgodnie z planem. Wówczas awarii uległo osiem silników, zaś rakiecie nie udało się rozdzielić swoich członów. Sobotni lot także nie zakończył się pełnym sukcesem z powodu awarii, która zakończyła się automatycznym zniszczeniem drugiego członu (Super Heavy). Główny moduł (Starship), oddzielił się jednak od silników bez żadnych przeszkód i Raptor osiągnął wysokość około 148 km, przekraczając tzw. linię Karmana, czyli umowną granicę pomiędzy ziemską atmosferą, a przestrzenią kosmiczną.

Choć Starship pokonał swojego rosyjskiego odpowiednika, to osiągnięcie tego było możliwe właśnie dzięki Rosjanom. Potwierdził to kilka lat temu sam Elon Musk w jednym z wpisów na Twitterze, który napisał, że to właśnie ich praca nad silnikami rakietowymi była decydującym czynnikiem o przejściu z wodoru na metan. Zresztą tryb gorącej fazy (hot-stage separation), jest również inspirowany pomysłem rosyjskich inżynierów. Zastosowali go w swoich rakietach R-7, takich jak Semiorka, która wyniosła na orbitę satelitę Sputnik. Metoda polega na uruchomieniu silników górnego stopnia pojazdu, zanim silniki dolnego stopnia zostaną wyłączone. SpaceX wykorzystało ją jednak po raz pierwszy, co okazało się dobrym pomysłem.

Starship mierzy 121 m wysokości i posiada łącznie 39 silników Raptor, nadal nie pobił jednak wszystkich rekordów rakiety N1. Wprawdzie przewyższa go siłą ciągu, to nadal pozostaje w tyle pod względem całkowitej liczby silników, których rosyjska konstrukcja ma 44. Nie można jednak wykluczyć, że SpaceX zdecyduje się dodać kolejne silniki i wówczas całkowicie zdominuje swojego konkurenta.

Czytaj więcej:Astrofotografia to nie fizyka czarnej dziury. Podpowiadamy jak rozpocząć przygodę z fotografowaniem nocnego nieba