Ta płyta PS2 z grą „GTA Rio De Janeiro” wygląda po prostu niesamowicie - i faktycznie działa na niektórych konsolach

Seria Grand Theft Auto ma na swoim koncie wiele odsłon, takich jak GTA Vice City, GTA San Andreas czy… GTA Rio de Janeiro. Ten ostatni tytuł może wywołać zdziwienie, gdyż nigdy formalnie nie został wydany przez producenta. Mimo to, dysk z grą na PlayStation 2 istnieje, a co więcej, na wybranych egzemplarzach konsoli da się w niego zagrać.

Tajemnicze GTA

Użytkownik subreddita r/ps2 o pseudonimie Worldly-Start8229 udostępnił zdjęcie nietypowego nośnika z grą GTA. Widzimy na nim charakterystyczne logo serii, symbol PlayStation 2, a także grafikę przedstawiającą skąpo ubrane kobiety i luksusowy samochód. Największą niespodzianką jest jednak podtytuł – Grand Theft Auto: Rio de Janeiro.

Nie jest to jednak zaginiony prototyp, a jedynie piracka kopia, która pod swoją nazwą kryje tak naprawdę przerobioną wersję GTA: San Andreas.

Brazylijski mod

Jak wyjaśnia autor wpisu, modyfikacja wprowadza sporo zmian do oryginalnej produkcji. Akcja została przeniesiona do Rio de Janeiro, pojazdy to brazylijskie odpowiedniki tych znanych z San Andreas, a z radia dobiegają dźwięki lokalnych przebojów.

W zmodyfikowanej wersji gry umieszczono m.in. znany pomnik Chrystusa Odkupiciela (Cristo Redentor) z Rio de Janeiro. Źródło: marco mafioso | YouTube

To nie jedyny taki przypadek. Gracze w komentarzach wspominają, że w Brazylii popularnością cieszyły się także inne nieoficjalne wersje San Andreas, takie jak GTA Brazil, GTA Sao Paulo, a nawet GTA Sonic, gdzie gracz wciela się w niebieskiego jeża.

Modyfikacja konsoli – klucz do rozgrywki

Aby zagrać w te zmodyfikowane wersje San Andreas, potrzebna jest odpowiednio przystosowana konsola PlayStation 2, potrafiąca uruchamiać nieautoryzowane tytuły.

Zaskakującym faktem jest również to, że takie konsole, podobnie jak tanie, pirackie kopie oryginalnych gier, wciąż są stosunkowo powszechne w Brazylii (via GamePro). Wynika to z faktu, że oryginalne konsole i gry są tam bardzo drogie lub wręcz niedostępne, częściowo z powodu wysokich ceł i podatków. Cena PlayStation 5 może tam sięgać nawet trzech średnich miesięcznych pensji.

Bootlegi: Nie tylko GTA

Co ciekawe, zjawisko tworzenia nieoficjalnych wersji gier, czyli tzw. „bootlegów”, nie ograniczało się jedynie do GTA i Brazylii. Przez lata powstało wiele takich produkcji, często cechujących się niską jakością i kuriozalnymi modyfikacjami. Szczególnie popularne były one w okresie świetności konsoli NES (Nintendo Entertainment System).

Wśród przykładów takich tytułów można wymienić:

1. World Heroes 2 na NESa, gdzie postacie z oryginalnej bijatyki zostały zastąpione bohaterami z innych serii, takimi jak Mario czy Wojownicze Żółwie Ninja.
2. Innym przykładem jest 7 Grand Dad na NESa, będący modyfikacją The Flintstones: The Rescue of Dino and Hoppy, w którym twarz Freda Flinstona zamieniono na twarz Mario.
3. Popularny był również Super Bros. 4 (1990) – przeróbka Super Mario Bros.: The Lost Levels.

Takie i inne bootlegi były często sprzedawane na targowiskach po znacznie niższych cenach niż oryginalne gry, jednak ich jakość grafiki i rozgrywki pozostawiała wiele do życzenia. Za ich produkcję odpowiadały głównie firmy z Azji, zwłaszcza z Chin, specjalizujące się w szybkim i tanim kopiowaniu oraz modyfikowaniu gier (via BootlegGames Wiki).

„Devolver Bootleg”: Legalna parodia

Jako ciekawostkę warto również przetoczyć „Devolver Bootleg” – oficjalny zbiór gier, który w humorystyczny sposób nawiązuje do idei bootlegów. Produkcje tam zawarte zostały wystylizowane w formie retro na „podróbki” znanych tytułów wydawanych przez Devolver Digital, ale są w pełni legalne i dostępne na platformie Steam.

Krystian Łukasik

Krystian Łukasik

Zawodowo skupia się na pisaniu wiadomości ze świata elektroniki oraz tłumaczeń opisów i instrukcji produktów specjalistycznych. Pasja do nowoczesnych technologii komputerowych oraz gamingu pozwala mu być ciągle na bieżąco z ewoluującymi trendami w tych dziedzinach. Jego zamiłowanie do języka angielskiego stało się fundamentem decyzji o podjęciu i ukończeniu studiów z filologii angielskiej.