Baldur's Gate 3 miało być flagową grą na tym zapomnianym sprzęcie Google. Minęły 2 lata od wyłączenia Stadii

W DNA Google wpisane było to, że trzeba serwować jak najlepsze wyniki wyszukiwania w jak najkrótszym czasie. Aby to osiągnąć, po pierwsze stworzono stronę główną Google, która w dobie przeładowanych bannerami, animowanymi gifami i tekstem stron portali internetowych końca lat 90., była wręcz ascetyczna i minimalistyczna, ale za to zajmowała bardzo mało miejsca.

Powiązane:Jak korzystać z konta Google na iPhone?

Po drugie – twórcy wyszukiwarki zatroszczyli się o odpowiednią infrastrukturę, aby szybko serwować wyniki. Na tym firma Brina i Page’a znała się jak mało kto. Google w drugiej dekadzie XXI wieku był już stabilną firmą, z masą gotówki. Czyli w teorii korporacja miała dwie niezbędne rzeczy do wejścia na nowy rynek. Korporacja z Mountain View wzięła się za gry wideo i granie w chmurze, bo rynek ten z jednej strony był gigantyczny i ciągle rosnący, a do tego zapewniał odpowiednią dozę innowacji. Do osiągnięcia sukcesu w streamingu gier trzeba było świetnej infrastruktury sieciowej i kopalni pieniędzy, a to Google miał. Nie bał się też ściągać naprawdę uznanych specjalistów.

W listopadzie 2019 roku (czyli rok przed premierą PlayStation 5 i Xbox Series X|S) Google zaprezentował własną wizję przyszłości gier: Stadia. Wyszukiwarkowy gigant postanowił zaatakować z dwóch stron: produkować gry i dostarczać usługę grania w chmurze, gdzie niepotrzebny będzie do tego (niemal) żaden sprzęt – tylko telewizor, kontroler i szybkie połączenie z internetem.

Założenia były naprawdę piękne

Każda „normalna” firma chcąca wejść na rynek elektronicznej rozrywki zaczęłaby od kupienia jakiegoś dewelopera, aby produkował dla niej gry. Google nie poszło początkowo tą drogą, ale stworzyli swoje studio… A potem kolejne. Stadia zatem miała dostać własne gry, a poza tym miała być dystrybutorem tytułów innych firm… Na start dogadali się m.in. z Ubisoftem. Ofercie znalazło się miejsce na płynną grę w 4K HDR i 60 klatkach na wszystkim, co jest w stanie uruchomić przeglądarkę Chrome – czyli także na tabletach i tanich laptopach z systemem Chrome OS i „wpinkach” do telewizora jakimi były Chromecasty.

Zapowiedziano także dwustronną integrację z YouTube. Z jednej strony planowano, że bez problemu będzie można streamować rozgrywkę na YouTube, a z drugiej oglądając transmisję albo trailer gry, można było kliknąć w link i od razu zacząć grać w streamingu. Obiecano też niebagatelną moc zarezerwowaną dla użytkownika: 10,7 teraflopsa. Google twierdził, że Stadia będzie mogła wykorzystać taką moc obliczeniową dzięki swojej ogólnoświatowej sieci centrów danych i niestandardowym procesorom graficznym AMD. Firma podkreślała, że to więcej niż 4,2 teraflopa PS4 Pro i 6 teraflopów jakie ma Xbox One X. No coś wspaniałego, nieprawdaż? Jak powiedział szef Stadia Games and Entertainment, Jade Raymond (branżowa wyga, która pracowała m.in. w EA i Ubisofcie):

Wydawało się, że Stadia będzie prawdziwym gamechangerem na rynku nie tylko streamowanych gier, ale w ogóle konsol i elektronicznej rozrywki. Poza tym wtedy ceny kart graficznych szybowały w górę, a aktualna generacja konsol chyliła się ku końcowi. Stadia miala być na to lekiem. Już nie trzeba było troszczyć się o platformę na której uruchomisz gry. Google mierzył wysoko, ale konkurencja deptała mu po piętach.

Trochę miodu, trochę dziegciu

Stadia oficjalnie zadebiutowała w listopadzie 2019 roku po około 11 miesiącach istnienia w wersji zamkniętej bety. I zaczęła się krytyka. Po pierwsze – nie pojawiły się żadne gry first party, przygotowane specjalnie z myślą o Stadii. Po drugie – gry które były dostępne w usłudze, wydane m.in. przez Ubisoft, wymagały… zakupu. Czyli, jeśli miałem grę na Steamie albo GOGu, to chcąc grać w nią na Stadii musiałem ją kupić jeszcze raz. Poza tym, usługa oferowała dwie wersje – darmową, która pozwalała na granie w niższej rozdzielczości, oraz płatną. Za 10 dolarów miesięcznie mogliśmy stać się abonentami usługi Pro i zyskać dostęp do strumieniowania w rozdzielczości 4K, 60 klatek na sekundę i HDR oraz zniżkę na zakup gier, a także okazjonalnych darmowych gier.

Zainteresowanie usługą ze strony deweloperów było spore, choć nie rewelacyjne. Google twierdzi, że chęć publikacji swoich tytułów na Stadii zgłosiło ponad 4 tys. firm. Pojawiały się kolejne tytuły AAA - w tym na przykład Cyberpunk 2077 i Red Dead Redemption 2. Udało się też przyciągnąć sporo tytułów Indie. Nie było jednak obiecanych gier ekskluzywnych i nie brakowało problemów z kontrolerem. Obsługa bezprzewodowa była na start dostępna tylko dla telewizorów za pośrednictwem Chromecasta, a gracze PC, Mac i mobilni musieli korzystać z kabla USB-C. Na start nie było też opcji gry w 4K, nawet w wersji Pro.

Recenzeci nie zachwycili się Stadią. Odradzali wręcz – na razie – używanie jej, bo nie miała żadnej przewagi nad stacjonarnym sprzętem. Gry łapały opóźnienia i wymagały naprawdę dobrego łącza oraz idealnych warunków do zabawy.

W 2020 do Stadii miało trafić 120 tytułów. Google robił wszystko, aby zadowolić płacących subskrybentów (wersja Pro) i wrzucał im gry w ramach abonamentu. Ciągle też zwiększano liczby pracowników zajmujących się rozwojem gier. Przejęli Typhoon Studios, studio z siedzibą w Montrealu, prowadzonego przez weteranów branży Alexa Hutchinsona (tak, tego od Asasynów) i Reida Schneidera. Kilka miesięcy później Google otworzyło nowe studio Stadia w dzielnicy Playa Vista w Los Angeles, kierowane przez ex-szefową Sony Santa Monica, Shannon Studstill.

Zespół ten miał również za zadanie tworzenie ekskluzywnych gier dla usługi. Google nieco zmieniło model biznesowy. Porzuciło darmowy plan podstawowy i nakłaniało użytkowników do płacenia abonamentu oferując dwa miesiące uslugi Pro gratis, w ramach testu. Nadal wszystko wyglądało super, ale Google postanowiło… Przykręcić kurek z pieniędzmi.

I skończyło się rumakowanie

W lutym 2021 roku Google ogłosiło, że zamyka swoje studia gier Stadia i otwiera technologię dla innych firm. Phil Harrison potwierdził, że firma „nie będzie dalej inwestować” w ekskluzywne treści. Co ciekawe, stało się to przed wydaniem lub nawet ogłoszeniem jakiegokolwiek wewnętrznie opracowanego projektu! Koszty produkcji wysokojakościowych tytułów przerosły możliwości finansowe nawet takiego molocha jak Google. Ponoć pracownicy wewnętrznych studiów dowiedzieli się o swoim zamknięciu w tym samym momencie co cały świat. Z dnia na dzień znaleźli się na bruku.

Niemniej, wyszukiwarkowy gigant cały czas utrzymywał, że Stadia ma się świetnie i nadal będzie się rozwijać. Cały czas do usługi dodawano nowe gry, program otwarcia Stadii na gry Indie działał. W lipcu 2021 roku Google ogłosiło, że 70% wszystkich miesięcznych przychodów generowanych przez subskrypcję Pro zostanie podzielone między deweloperów na podstawie liczby „dni sesji”, które gracze spędzili w ich grach. To wydawało się niezłym pomysłem i łatwą metodą osiągnięcia dodatkowego przychodu z gier zwłaszcza dla mniejszych twórców. Google rozbudowywało usługę, ale jakoś wszyscy czuli, że usługa chyli się w niedobrą stronę. W lutym 2022 roku dla giganta z Mountain View Stadia nie była już priorytetem. Skupili się na opracowaniu technologii strumieniowania dla klientów zewnętrznych i przestało im zależeć na prowadzeniu własnej platformy…

Stadia nadal jednak funkcjonowała. Nie mamy pewności, ilu było płacących subskrybentów, ale chyba nie na tylu, aby opłacało się utrzymanie serwisu. Na pewno bez ekskluzywnych gier Stadia straciła podstawową przewagę nad umacniającą się konkurencją – m.in. Nvidia ze swoja usługą GeForce NOW (która w 2020 roku wyszła z bety) i Xbox Cloud Gaming które, nie zgadniecie, wystartowało także w 2020 roku. Nie należy pomijać też Amazona, które weszło na rynek jako ostatnie bo w 2022 roku. To były trzy gwoździe do trumny Stadii.

Finalnie stało się nieuniknione – we wrześniu 2022 zapowiedziano zamknięcie Stadii. Użytkownicy nadal, do 18 stycznia 2023 roku, mieli mieć dostęp do swoich gier, po czym Google zacznie zwracać pieniądze za wszelkie zakupy dokonane od czasu uruchomienia usługi. Deweloperzy i wydawcy nie wiedzieli o zbliżającym się zamknięciu, dopóki nie zostało to upublicznione, a firmy, takie jak m.in. Ubisoft podjęły kroki, aby przenieść postępy graczy i ich save’y na inne platformy.

Zasługą Stadii było to, że konkurencja nabrała wiatru w żagle

Xbox Cloud Gaming bazował na sporej, znanej i istniejącej od lat usłudze Xbox Live – była zatem znaczna liczba „early adopters”. Usługa od Nvidii była bardzo długo w wersji beta, gdzie dopracowywano zarówno kwestie techniczne jak i model biznesowy. Testowano nawet opcję kupowania gier, ale pomysł ten zarzucono (Czyżby pod wpływem Stadii?). Obydwie wymienione usługi mają też nieco inną filozofię działania. GeForce NOW pozwala nam grać w gry, które już mamy w swojej bibliotece – na przykład na Steamie lub GOGu.

W lutym 2023 r. Microsoft ogłosił, że przeniesie swoje gry PC do usługi strumieniowania w chmurze GeForce NOW. Porozumienie to musiało być negocjowane znacznie wcześniej. Istnieje też Amazon Luna, które ma za sobą po pierwsze niesamowite centra danych Amazona, a po drugie trafia do abonentów usługi Prime. Łączy się także z GOG i pozwala grać w gry z naszej półki na Good Old Games. Te trzy wymienione konkurencyjne usługi rozhulały się wtedy, kiedy Stadia dogorywała. Czy Google wycofał się za wcześnie?

Usługa od Google miała realne szanse wstrząsnąć rynkiem. Spece od wyszukiwarki naprawdę mieli wszelkie środki do uruchomienia grania w chmurze. Zapowiedź produkowania gier (i to gier AAA) wyglądała obiecująco. Tylko najwyraźniej zbyt szybko porzucono projekt. Gdyby tylko dłużej był w wersji beta podczas której “wyregulowano by” ceny, model biznesowy i dodano więcej gier, to by się udało. Jak pokazuje konkurencja, takie usługi bardzo długo generują tylko straty, ale później - wszystko zaczyna hulać. Cloud Gaming czeka (chyba) na swój wielki boom, ale cóż z tego, skoro Google za szybko wyciągnął wtyczkę. Na szczęście konkurencja nie śpi, a ja idę grać w Wiedźmina 3 przez Lunę na iPadzie, przy pomocy… pada od Stadii.

Czytaj więcej:Pracownicy błagali Google, by nie wypuszczać chatbota AI Bard